کارگردان فیلم سینمایی «دشمن زن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: گویا سینماداران تصمیم گرفته اند و می خواهند فیلم های دغدغه مند را حذف کرده و فیلم های بزن، برقص را مطرح کنند و وقتی هیچ ناظری بر عملکرد خود نمی بینند هر کاری دوست دارند انجام می دهند و این در حالی است که موظفند سانس ها را به صورت عادلانه میان تمامی فیلم ها تقسیم کنند.

وی ادامه داد: با این شرایط اسفبار به وجود آمده کم کم دیگر هیچ تهیه کننده، کارگردان و سرمایه گذاری حاضر به تولید فیلم های اجتماعی نمی شود و همه فیلم های دغدغه مند و جدی از سینمای کشور حذف شده و تنها آثار کمدی به بهانه شاد کردن مردم تولید و اکران می شوند و اسفا به حال فرهنگ کشور که روز به روز بیشتر به سمت نابودی و اضمحلال می رود و کسی نیست تا به فریاد آن برسد.

این سینماگر سپس در خصوص «گربه سیاه» گفت: روزی که این فیلم را می ساختم هیچ وقت تصور نمی کردم کمتر از ۱۰ میلیارد تومان بفروشد؛ همین حالا هم با این تعداد سالن ها و سانس های انگشت شمار فیلم ما حدود ۲ میلیارد تومان فروخته و این در حالی است که بسیاری از سینمادارها فیلم ما را رسماً و به صورت غیرقانونی حذف کرده اند. به هر صورت این اتفاق باعث می شود تا اسم من نوعی به عنوان کارگردانی که فیلم هایش نفروش است مطرح شود و دیگر تهیه کننده ای تمایل پیدا نکند تا روی آثار من سرمایه گذاری کند.

امینی تصریح کرد: این بسیار تلخ است که تنها کسانی که بودجه های بادآورده دارند و یا به رانت های دولتی وابسته هستند بتوانند در سینمای کشور جولان بدهند و سینماگران مستقل نابود شوند. سرمایه گذار «گربه سیاه» یکی از کسانی است که از ادامه کار در سینما پشیمان شده و می گوید دیگر نمی توانم برای فیلم بعدی پا پیش بگذارم چرا که او یک آدمی بوده که آپارتمان سازی می کرده و حساب کتابی با خودش کرده تا راضی شده ۳۰ درصد روی تولید این فیلم سرمایه گذاری کند به امید آنکه یک بازگشتی برایش داشته باشد.

وی سپس با بیان اینکه از شواهد ماجرا اینطور هویدا است که مدیران سینمایی می خواهند تنها از شر ۳۰۰ فیلمی که پشت اکران مانده اند خلاص شوند متذکر شد: مدیران سینمایی می توانند با ارائه یارانه و تسهیلات ویژه در این وانفسا حامی و هوادار سینماگران باشند نه اینکه آن ها را از ادامه حرکت شان در سینما مأیوس و ناامید کنند و باعث بدی حال آن ها بشوند.

این کارگردان جوان در پایان این گفتگو افزود: ما امروز در یکی از عجیب ترین ایام سینمای ایران به سر می بریم به نحوی که فیلمی مانند «بی همه چیز» که در جشنواره فیلم فجر در چند رشته مختلف کاندید شد و جایزه گرفت هم نتوانسته در گیشه سربلند شود و این در حالی است که پیش از این فیلم هایی که در جشنواره فجر کاندید می شدند یا جایزه می گرفتند به شدت با استقبال در زمان اکران روبرو می شدند. من فقط امیدوارم مدیران سینمای هرچه سریع تر تدبیری برای سرمایه های شخصی نابود شده داشته باشند و نگذارند بیش از این یأس بر ما مستولی شود.